Saturday, May 15, 2021

ක්ලයිමැක්ස් | Climax

 

මේක අලුත් කතාවක්. ඊටත් වඩා ගැලපෙනවා ඒක වෙනස්ම කතාවක් කිව්වොත්. මට ඕනි ඒ මට දැනෙන ක්ලයිමැක්ස් එකම ඔයාට දෙන්න. ඒක එතන ඉදන් අහන තරමට ඔයාට තේරුම්ගන්නත් ලෙසි වෙයි. මං කල්පනා කලා ඒ ෆෝ ප්ලේඑක ඔයාට දෙන විදියක් ගැන. ම්... වෙලාව මධ්‍යම රාත්‍රියට ආසන්නයි. පරිසරය හරිම නිහඩයි, ඒ වගේම අදුරුයි. හැබැයි උදේ ඉදන් චොර චොර ගගා වැටෙන වැහි වරුසාවෙ සද්දෙ ඇරෙන්න. මේ වෙලාවට මැච් වෙන්නත් එක්ක කෝපි කෝප්පයක් එක්ක මං ඇදේ හාන්සි උනා. ආහ් තව අඩුවක් පුරවන්න කසුන් කල්හාරගෙ ප්ලේ ලිස්ට් එකක් හොදටෝම ඇති. මං කෝපි රහත් එක්ක කල්පනා සාගරේ කිමිදුනා.

ජීවිතේ කියන්නෙ හරිම පුදුම දෙයක්. ජීවිතේදී අපි බලාපොරොත්තු වෙන දේම සිද්ද නොවෙනව වගේම අපි හීනෙන්වත් නොහිතන තැනක ඉදන් ආයෙ ආයෙ අපිවම රිවීව් කරන්න දෙන චාන්ස් එකටත් මං හරි ආසයි. ඒක හරියට හෙට දවසවත් හරියට ෂුවර් නැති ෆක්ඩ්සිටුවේෂන් එකක ඉදගෙන මං කෝපි කෝප්පයක් රසවිදිනව වගේ. මං මෙතන ඉදන්ම කාම් ෆීලින්ග් එකකින් පේරාදෙණිය පැත්තට යන්න පටන් ගත්තා.

මට දෙයක් කියන්න තියෙනව ඔයාට

ඒක අහපු පළමු වතාව නෙමෙයි මං. ඒ හින්දමද මංදා ඒක මට ෂොක් එකක් උනේ නෑ. පොඩ්ඩක්වත්. ඒත්, මං එක දෙයක් විශ්වාස කරනව. අපි හැමෝම ලග කවුරුවත් හරියටමනොදන්න රහස් කතාවක් තියෙනව කියලා. ඒක එකිනෙකාට වෙනස් යුනික්කතාවක්. ඉතිං මං ඒ කතාව අහන්න ලෑස්ති උනා.

මගේ ගෙවල් බුත්තල. බුත්තල xxx. මට අවුරුදු දෙකක් වෙද්දි මගෙ අම්මා නැති වෙනව. ඒක මොනව උනාද කියලා හරියටම දන්නෙ නැති උනාට මට ඒක ගැන සැකයි. පස්සෙ අපේ තාත්තා තව කසාදයක් කරගන්නවා. කුඩම්මගෙන් පුතාලා දෙන්නෙක් ඉන්නවා තාත්තට. මල්ලිලා දෙන්නෙක්. ඉතිං කුඩම්මා කෙනෙක් ඉද්දි මට ගෙදර තියෙන සැලකීම ගැන මං අමුතුවෙන් කියන්න ඕනි නෑනෙ ඔයාට. ඔහොම ඉද්දි මට රස්සාවක් හම්බුනා මොනරාගල. මං ඒ දවස්වල ගෙදර ඉදන් වැඩට ගියෙ. ඊටත් පස්සෙ මට ඒකෙම මහියංගනය බ්‍රාන්ච් එකට මාරුවීමක් ලැබුනා. එහෙදි තමයි මට එයාව අදුරගන්න ලැබුන, අපේ ඔෆිස් එකේ නුවර තිබ්බ මීටප් එකකදි. පස්සෙ එයා මාව කැන්ඩි බ්‍රාන්ච් එකට ගෙන්නගත්තා.

මං වීක් එන්ඩ් එකට ගෙදර ගියා. පුලුවන් හැම වෙලාවෙම. ඒ ගියපු වතාවක මට අමුතුම දෙයක් ගැන දැනගන්න ලැබුනා. කුඩම්මගෙ අලුත් සම්බන්ධයක් ගැන. ඒත් මං ඒ ගැන හොයන්න ගියෙත් නෑ කාටවත් කියන් ගියෙත් නෑ. කිව්වත් වැඩක් නෑ කියලා මට දැනුන නිසා. ඊටත් පස්සෙ දවසක මට අසනීප උනා. ඩෙංගු හැදිලා ඉස්පිරිතාලෙ නවතින්න උනා. දවස් ගානක් ඉස්පිරිතාලෙ ගතකලාට පස්සෙ මං ගෙදර අවා. ඒ හිටපු දවසක කුඩම්මා එක්ක අර මනුස්සයත් ගෙදර ආවා, මාව බලල යන්නත් එක්ක. ඒ මනුස්සයා මං ලගට ඇවිත් මාත් එක්ක විස්තර කතා කලා. ඒත් මට ඒ ආපු විදිය එච්චරම ඇල්ලුවෙ නෑ...

ඒ වෙනකොටත් අපේ ගෙදරින් මට ප්‍රපෝසල් ගේන්න පටන් අරන් තිබුනෙ. එදාට පස්සෙ දවසෙම එයා ඇවිත් ගෙදරට කෑ ගහලා මාව අරන් ගියා. මාව කාටවත් මැරි කරන්න දෙන්නෙ නෑ කියලා. ඒත් මට හිතුන විදියට එයා මාව අරන් ගිය එකට ගෙදරින් කැමැත්තෙන් හිටියෙ. කොහොමහරි එදා ඉදන් දවස් දෙක තුනක් මං එයාගෙ ගෙදර හිටියෙ. ඊටපස්සෙ මං බෝඩිමක් හොයාගත්තා, පේරා වලින්. අපේ කම්පැනි එකේ රූල්ස් වලට අනුව අපේ කම්පැනි එකේ දෙන්නෙක් අතර මැරි කරන්න බෑ. එහෙම වෙනවනම් එක්කෙනෙක් අයින් වෙන්න ඕනි. එයා දැනටමත් අවුරුදු ගානත් තිස්සෙ වැඩ කරපු තැන නිසා එයාගෙ කීම මත මං අයින් උනා ජොබ් එකෙන්.

මං ඈ දිහා බලලා නළලට කිස් එකක් දුන්නා.

මතක හැටියට එදා සිකුරාදාවක්. මං වැඩ අස්සෙ එයාට කෝල් එකක් දුන්නා. මං හෙට කැන්ඩි එනවා. වාහනේ පැත්තකට දාලා මං බස් එකේ නුවර ගියේ මොන හේතුවක් නිසාද කියන්න මං තාම දන්නෑ. ඒ වෙද්දිත් අපි නෙක්ස්ට් මන්ත් එන්ගේජ්මන්ට් එක ගන්න කතා කරගෙනයි හිටියෙ. ගැටඹේ පන්සලට මං එද්දිත් ගොඩාක් ලේට් වෙලා. ඈ මං එනකං බොහොම ඉවසීමෙන් වාඩිවෙලා බලාගෙන හිටියා.

පසුබිමෙන් ඇහෙන කල්හාරගෙ වොයිස් එක මාව ගල් කරන්න කලින් මං ආයෙමත් කෝපි උගුරකින් තොලකට තෙමාගත්තා.

 අතීතයෙ මා පෙම් බැඳි ළියන්ටයි
මේ ගීය ගයන්නේ
හමුවීම් වෙන්වීම් මැද ආදරයේ
බැඳිම් බිඳීම් අතර ජීවිතේ
ළඟ නොරැඳී රැඳී නික්මී ගිය ඒ
සොඳුරු ලියන්ටයි මේ ගීය ගයන්නේ
මේ ගීය ගයන්නේ

සිනාවක මතකයන්
තියා නෙතු ඉම දුරකින්
හදින් නොමැකෙන ආදරේ නටඹුන්
කුරුටු ගා රුහිරෙන්
ළඟ නොරැඳී රැඳී
නික්ම ගිය ඒ
නිල්වනුන් රන්වනුන්
ලදලියන් නිලැසියන්ටයි
මේ ගීය ගයන්නේ

සීතල කඳුළකින්
ලියා ළය රහසක්
අප අපම වූ
අනන්ත නිමේශයන්
විඳ දරා හදවතින්
ළඟ නොරැඳී රැඳී
නික්මී ගිය ඒ
නිල්වනුන් රන්වනුන්
ලදලියන් නිලැසියන්ටයි
මේ ගීය ගයන්නේ

Monday, January 18, 2021

පරිත්‍යාග | Nor The Abandoment


ඔව්, මං සතුටින්!
මේ ලෝකෙ ඉන්න කාටත් වඩා සතුටින්. කෑලි කපන්න පුලුවන් කට්ට කලුවරයි, උණහුම් සයනයයි, නිනව්වක් නැතිව ඇදහැලෙන මහ වරුසාවෙ සද්දෙයි... ඒ ඔක්කොම අස්සෙ මං ඉන්නෙ මත් වෙලා. මේ වැස්සෙ බයික් එකේ කොහෙවත් නැති පාරක රස්තියාදු ගහනවට වඩා, කෑම්පින් ටෙන්ට් එකක් අස්සෙ සීතලෙ ගැහෙනවට වඩා ඇදේ ගුලිවෙලා නිදාගන්න පුලුවන් උන එක ගැන මං දෙවියන් වහන්සේට ස්තූති කරනව. ඒත්... මීට මොහොතකට කලින්, ඒක එහෙමම නෙමෙයි තිබුනෙ. සම්පුර්ණයෙන් කණපිට පෙරලිලා....

මං ඩන්හිල් එක පත්තු කරලා දුමක් ඇද්දා.. ආයමත්? ඔව් ආයෙමත්. ඒක ආතල් එකට ඇද්ද දුමක් නොවන බව මට ආයෙ ආයම මතක් වෙන්න ගත්තා. සරමත් කැහැපට ගහගෙන ඉස්සරහ තිබුන පෝටිකෝව උඩින් කකුල් දෙකත් උස්සල තියාගෙන මං ආකාහෙ දිහා බැලුවා. ඈතින් කඩා හැලෙන හද එලිය රෑස්ස ගහක් අස්සෙන් පෙරිලා යාන්තමට බිමට පාත්උනා. වෙනද වගේ අදහස් හෝ ගාලා ගලාගෙන එන්න ඉඩදීලා මං බලාන හිටියා. ඒත් ඒ සතුට වැඩි වෙලාවක් තිබුනෙ නෑ.. පපුව මොකක්දෝ මංදා හේතුවකට බරවෙන්න ගත්තා. දුං පාරවල් ඔලුව ඇතුලෙ කැරකෙන්න ගත්තා. වරදකාරී හැගීමකින් මාව වෙලාගත්තා.. දිල්... මට එච්චරයි මතක් උනේ.

මං ඇවිත් ඉන්නෙ පාර ගාවට..
ආහ් එන්න අයියෙ ඇතුලට. මං ඉක්මනට ඉන්නම්.

මං ගෙදර අයගෙ පිලිගැනීම මැද්දෙන් ගේ ඇතුලට ගිහින් වාඩි උනා. ගේ කිව්වට, ඒක යංතං කාමරයයි, කුස්සියයි, ලොබි කෑල්ලකුයි විතරක් තියෙන ගරාවැටුන පරණ ගොඩනැගිල්ලක් විතරයි. විනාඩි කීපයක අවෑමෙන් ඈ එකපාරම මං ඉස්සරහින් තුවා කෑල්ලකුත් දවටගෙන කාමරේට දිව්වා. ඒක තමයි මං ඈව දැකපු පලමු වතාව. සුදුවන්, සිහින් සිරුරැති ඈව බොදවෙන තරම් රෑපයකින් මිස නිවැරදිව ග්‍රහණය කරගන්න ඇහේ ෂටර් ස්පීඩ් එක සමත් උනේ නෑ.

ඇගේ සුසුම් වල උණුහුමෙන් ගිණියම් වූ මා  ඇගේ ගතේ සෑම තැනක්ම රසවින්දා. ඒ තරමට මා ඇගේ සිහින් සිරුරැති නිරුවතට ආලය කලා.. මුලු හදවතින්ම. මගෙ සතුට වෙනුවෙන් සියල්ලම කැප කල ඈ මුවැත්තියක සේ කදුලු වගුරවමින් මා ගතට ගුලි උනා. අපි ගොඩාක් සතුටින් ජීවිතේ ගතකලා. පුලු පුලුවන් හැමතිස්සෙම හමුවුනා. ඇවිදින්න ගියා.  ඇගේ තොරතෝංචියක් නැති කියවිල්ල අහන් හිටියා. ඇගේ ආදරණීය දසවද ඉවසුවා. දෙවියන් වහන්සේ අපිව හැම දවසක්ම සතුටින් තිබ්බා. ඒත් එකම එක දවසක් තිබුනා, ඒ හැමදේම අනිත් පැත්තට පෙරලුනු.

සාතන්.. ඔව් ඒ සාතන්. එහෙමත් නැතිනම් ලුසිෆර්. ඌ මගෙ ඇගට වැහුණා. හැමදෙයක්ම අනිත් පැත්තට පෙරලුවා. මාවනැතිකලා. මං දන්නෙ නෑ මොන මගුලක්ද උනේ කියලවත්. ඒත්... ඌ මාව කෑවා. මං ඊට පස්සෙ මාස ගානකට රට රැකියාවකට ගියා. දිල් හැමදාම මාත් එක්ක කතා කලා. මට එයාට කතා කරන්න බැරි උනත්. අඩුම ගානෙ මට නත්තලට එයාට විෂ් කරන්න බැරි උනත් එයා මට කතා කලා. එක්කෝ ඒක හීනයක් නැතිනම් ඒක හරිම ලස්සනට පිටපත් රචනය කල රගපෑමක්! මට නත්තලෙන් පස්සෙ ලංකාවට ආවා. මට ඕන උනා දිල්ව හම්බෙන්න ආයෙම. ඒත්.. මට දැනුනෙ හිස්ට්‍රි එක රිපීට් වෙනව වගේ. එගේන් ඇන්ඩ් එගේන්... එයා අල්ලගන්න එක ලේසි උනේ නෑ. එහෙම නැතිනම් එයා එහෙම වෙන්න ඉඩ සැලැස්සුවා.

ඇයි උඹ එහෙ ගියෙ?
එයාව මීට් වෙන්න
එයා දැන් මගෙ
හහා.. කොච්චර කල් ඉදන්ද
මාස හයක් විතර
බොරු කියන්න එපා බං. මට ඒකිව හම්බෙලත් මාස හයක් නෑ තාම...

මං ඒ ඇමතුම බලාපොරොත්තුවෙන් තමයි හිටියෙ. ඒක මට විශේෂ දෙයක් උනේ නෑ ඒත්... ඊලග ඇමතුම, ඒක එහෙම උනේ නෑ.

ඇයි ඔයා මට කරදර කරන්නෙ?
මං සද්ද නැතිව හිටියා. නෑ.. ඇත්තටම මං ගොලුවෙන්නැති. මට කියන්න දෙයක් තිබුනෙ නෑ. මං දැනගෙන හිටියේ ඒක ස්පීකර්දාලා ගත්ත ඇමතුමක් කියලා විතරයි.

ඒ කියන්නෙ මං ඉස්සෙල්ලාම ඔයාගෙ ගෙදර එද්දිත් ඔයා එයා එක්ක යාලුවෙලා හිටියා කියලද?
මාස ගාණක් මට බොරුකලා කියලද?
ඔයා විතරක් නම් කමක් නෑ, ගෙදර අයත්, අම්මත්???
මට ඒකට හරි හමන් උත්තරයක් ලැබුනෙ නෑ.

ඇයි එහෙනම් මං අන්තිම පාරට ගෙදර ආවමවත් ඒ ගැන කිව්වෙ නැත්තෙ. 
අම්මෝ කියන බොරු. මෙයා අපේ ගෙදර ආවලු. කවද්ද ආවේ?
ඒකනේ, ඒ මනුස්සසා බොරු කියන්නෙ...

මට කට කොනකින් හිනාවක් ගියා. නෑ.. මම මටම හිනාවුනා. මං හිමීට ආහාහෙ දිහා බැලුවා. ජේසුස් වහන්සේ මං දිහා බලානඋන්නා...