පාස්පෝට් | Passport

යමුද අයියෙ?

හ්ම්...

මං වෙන මොකුත් කියන්න ගියේ නෑ. කට වහගෙන එතනින් එළියට ආවා. ඇවිත් හෙල්මට් එකත් ඈට දීලා සද්ද නැතිවම බයික් එකට නැග්ගා. හීමිජ්ජා වගේ ඒකිත් පිටිපස්සට නැග්ගට පස්සෙ මං හරවලා ආපහු යන්න පටන් ගත්තා. මං දන්නෙ නෑ මොනවද වෙන්නෙ කියන එකවත්. ඇගේ මූණ පෙන්න හරවලා තිබුන සයිඩ් කන්නාඩියෙන් මං ඈ දිහා බලන් හිටියා. එයත් එහෙමයි. ඒ බැල්ම රැවිල්ලක් වගේ එයාට තේරුණාද කියලා මං දන්නෙ නෑ. ඒත්.. එයා ටික වෙලාවකින් අහක බලාගත්තා. මං එහෙන්මම වැව රවුමට බයිසිකලේ දාලා නැවැත්තුවෙ ඒ ගැන කතා කරන්න හිතාගෙන.

******************************************

මිස් එන්න ඇතුලට, ඔෆීස් එකේ හිටපු කෙල්ල අපිට කතා කලා. මං එළියට වෙලා ඈට ඇතුලට යන්න කිව්වත් ඈට ඕන උනා මාවත් එක්කන් යන්න. ඉතිං ඈ මගේ අ⁣තින් ඇදගෙන ඔෆිස් එක ඇතුලට ගියා. 

මට ඒ මොහොතෙ ඉදන් දැන් වෙනකං මතක් වෙන්නෙ ඒ සිදුවීම. ඒ කම්පනය. ඒක මට හීනියට වධ දෙන්න පටන් ගත්තා. මං හීනෙන්වත් හිතපු නැති විදිවට මේ කෙල්ල කොහේදොා් පඩංගුවක තිබිලා එකපාරට එළියට අරන් දුන්න පාස්පෝට් එක. මං එකපාරටම කෙල්ලගෙ අතින් අල්ලගත්තෙ නොදැනුවත්වම වගේ.

හසී... 

ම්.. අයියෙ

මොකක්ද මේ විකාරේ තේරුම?

මං ඇගෙන් උත්තරයක් බලාපොරොත්තුවෙන් නොවුනත් ඈ දිහා බලාන හිටියා. මං දැනගෙන හිටියා මේ වගේ වෙලාවට කවදාවත් කෙල්ලෙක් වචනයක් එළියට පිට නොකරන බව. ඒ වගේම ඇගේ  ඇස් වේදනාව පිට නොකරන්නට මහත් වෑයමක් ගත්තා. නමුත් ඒක මගෙ ඇස් වලට වහන් කරන්න ඈට පුලුවන් වුනේ නෑ. මං ඇගේ ඇගිලි තුඩු වලින් අල්ලගත්තා...

ඔයාගෙ අම්මටයි ඔයාටයි ජීවත් වෙන්න සල්ලි කීයක් ඕනෙද?

මං දන්නවා ඒක පරිපූර්ණ ප්‍රශ්නයක් නොවෙන විත්තිය. ඒත් මට පටන් ගන්න වෙන තැනක් තිබුනෙ නෑ. ඒකි මූණ කොනින් හිනාවුනා. වැහි වලා අටෝරාසියකට පස්සෙ ඉර එළියක් වැටුනා වගේ.

අයියා සල්ලි දෙන්නද, ම්...

මාත් දැනන් හිටියා මට ඒක කරන්න බැරි විත්තිය හොදටම, ඒත්.. මගෙ ලග ඒකට විකල්පයක් තිබුනා.

මට පුලුවන් ඔයාව මැරි කරන්න.

එයා මං දිහා බැලුවා.

මැරි කරා කියලා ප්‍රශ්නෙ විසදෙනවාද?

නෑ, ඒත් ප්‍රශ්නෙ මෙච්චර දුරදිග යන්⁣නෑ.

ඔයාට පුලුවන් මගෙ ගෙදර ඉන්න අම්මවත් එක්ක ඇවිත්. ඔයාගෙ පඩියෙන් පුලුවන් අම්මව බලාගන්න. මට පුලුවන් ඔයාව බලාගන්න. ගෙදර ප්‍රශ්නෙත් ඉවරයි, අම්මගෙ ප්‍රශ්නෙත් ඉවරයි. ඔයා ඔච්චර දුක් විදින්න ඕනිත් නෑ.

ඈ මං දිහා බැලුවා.

හදිසියෙ තීරණ ගන්න බෑනෙ අයියෙ

හදිසියක් නෑ.. හිතලා බලන්න... මොකද කියන්නෙ, ම්....

මෙහෙම කියලා බෑනෙ ඉතිං...

කොහොමද කියන්න ඕනි ඔයාට, මං ඒ විදියට එන්නම්කො. එතකොට හරිනෙ.

පිස්සු ඔයාට... සමහරවිට, ඒත්

අද මං ඔයාගෙ මූනෙ හිනාවක් දැක්කා. ඒකට හේතුවත් මං දන්නවා.

මොකක්ද?

ඔයාම කියන්න, ම්... කවුද කියලා

අයියා හරි, ඒත්...

මං කියන්නෙ නෑ මං ඔයාට සැප පහසුව දෙන්නම් කියලා, ඒත් මට පුලුවන් ඔයාව සතුටින් තියන්න...

ඒත් මං කැතලික් එක...

හසී...

ම්... අයියෙ,

මතකද 21 බ්ලාස්ට් එකට කලින් අපි මීට් උන දවස. එදා වගේ පුලුවන් හැමදාම පන්සලුත් යමු, චර්ච් එකටත් යමු. 

ඈ මගෙ ඇගිල්ලක් අත ගගා කල්පනාවට වැටුනා. ඒත්... ⁣මං පොඩ්ඩක්වත් කැමති උනේ නෑ ඈ කල්පනා කර කර හරි දුක් විදනවටවත්.
මට ඕන උනා එයාව කතාවට අල්ලගන්න, මං ලග ඉන්න වෙලාවෙවත් අඩුම. දුක ඈත් කරලා තියන්න.

දන්නවද දෙයක්?
ම්...
මං මේ කල්පනා කලේ... සල්ලිවලට කරන්න පුලුවන් දෙයක්!
ඈ මං දිහා බැලුවා. ඔයා වගේම...